نكات مهم درباره تريد در بازار هاي مالي

رسيدهاي سپرده گذاري آمريكايي (ADR) ابزارهاي امنيتي قابل معامله اي هستند كه توسط يك بانك آمريكايي صادر مي شوند كه تعداد مشخصي از سهام يك شركت خارجي كه در بازارهاي مالي ايالات متحده معامله مي شود را نشان مي دهد. ADR ها سود سهام را به دلار آمريكا پرداخت مي كنند و مانند سهام عادي سهام معامله مي كنند. شركت ها اكنون مي توانند سهام شركت هاي خارجي را به صورت عمده خريداري كرده و مجدداً در بازار ايالات متحده منتشر كنند. ADR ها در NYSE، NASDAQ، AMEX فهرست شده اند و مي توان آنها را بدون نسخه فروخت.

بيشتر بدانيد:

مقايسه حجم در مقابل نقدينگي

قبل از معرفي ADR در سال 1927، سرمايه گذاران در ايالات متحده هنگام تلاش براي سرمايه گذاري در سهام شركت هاي خارجي با موانع متعددي روبرو بودند. سرمايه گذاران آمريكايي مي توانستند سهام را فقط در مبادلات بين المللي خريداري كنند، و اين به معناي پرداختن به نرخ ارز و تفاوت هاي نظارتي در حوزه هاي قضايي خارجي بود.

آنها بايد خود را با قوانين و ريسك هاي مختلف مربوط به سرمايه گذاري در شركت هاي بدون حضور ايالات متحده آشنا كنند. با اين حال، با ADR ها، سرمايه گذاران مي توانند با سرمايه گذاري در شركت هاي خارجي، بدون نياز به افتتاح حساب كارگزاري خارجي، سبد خود را متنوع كنند.
نحوه كار رسيدهاي سپرده گذاري آمريكايي

سرمايه گذاراني كه مايل به سرمايه گذاري در رسيدهاي سپرده گذاري آمريكايي هستند مي توانند آنها را از كارگزاران يا معامله گران خريداري كنند. كارگزاران و فروشندگان ADR ها را با خريد ADR هاي صادر شده از قبل در بازارهاي مالي ايالات متحده يا ايجاد يك ADR جديد به دست مي آورند. ADR قبلاً صادر شده را مي توان از NASDAQ يا NYSE دريافت كرد.

ايجاد يك ADR جديد شامل خريد سهام شركت خارجي در بازار داخلي ناشر و سپرده گذاري سهام به دست آمده در يك بانك سپرده گذاري در بازار خارج از كشور است. سپس بانك ADRهايي را صادر مي كند كه برابر با ارزش سهام سپرده شده نزد بانك است و فروشنده/كارگزار ADR را به بازارهاي مالي ايالات متحده مي برد تا آنها را بفروشد. تصميم براي ايجاد ADR به قيمت، در دسترس بودن و تقاضا بستگي دارد.

به سرمايه گذاراني كه ADR ها را خريداري مي كنند، سود سهام به دلار آمريكا پرداخت مي شود. بانك خارجي سود سهام را به ارز اصلي پرداخت مي كند، و فروشنده/كارگزار پس از در نظر گرفتن هزينه هاي تبديل ارز و ماليات هاي خارجي، سود سهام را به دلار آمريكا تقسيم مي كند.

چنين رويه‌اي سرمايه‌گذاري در يك شركت خارجي را براي سرمايه‌گذاران آمريكايي بدون نگراني در مورد نرخ ارز آسان مي‌كند. بانك‌هاي ايالات متحده كه با ADR سروكار دارند، از شركت‌هاي خارجي مي‌خواهند كه اطلاعات مالي خود را به آنها ارائه دهند، كه سرمايه‌گذاران از آن براي تعيين سلامت مالي شركت استفاده مي‌كنند.

براي يادگيري ميانگين متحرك نمايي اين مطلب را بخوانيد!

انواع رسيدهاي سپرده گذاري آمريكايي

ADR هايي كه در بازارهاي مالي ايالات متحده فروخته مي شوند را مي توان به دو دسته حمايت شده و بدون حمايت طبقه بندي كرد.
1. ADR حمايت شده

براي يك ADR تحت حمايت، شركت خارجي كه سهام را براي عموم منتشر مي كند، با يك بانك سپرده گذاري ايالات متحده براي فروش سهام خود در بازارهاي ايالات متحده قراردادي منعقد مي كند. بانك ايالات متحده مسئوليت نگهداري، فروش و توزيع سهام به مردم، توزيع سود سهام و غيره را بر عهده دارد. ADR هاي حمايت شده را مي توان در بورس هاي ايالات متحده فهرست كرد.
2. ADR بدون حمايت

ADR بدون حمايت توسط كارگزاران/فروشندگان بدون همكاري شركت خارجي صادركننده سهام ايجاد مي شود. ADR هاي بدون حمايت در بازارهاي خارج از بورس ايالات متحده بدون نياز به ثبت در كميسيون بورس و اوراق بهادار (SEC) معامله مي شوند.

قبل از سال 2008، هر كارگزار و فروشنده اي كه با ADRs معامله مي كرد، قبل از اينكه اجازه تجارت در ايالات متحده را بگيرد، ملزم به ارائه درخواست كتبي بود. اصلاحيه SEC در سال 2008 براي ناشران خارجي كه شرايط نظارتي خاصي را برآورده مي كردند، معافيت ايجاد كرد. ADR هاي بدون حمايت فقط در بازارهاي خارج از بورس معامله مي شوند.
سطوح دريافتي سپرده گذاري آمريكايي

ADR ها بسته به ميزان دسترسي شركت خارجي به بازار تجاري ايالات متحده در سه سطح گروه بندي مي شوند.
1. سطح I حمايت شده

سطح I پايين ترين سطحي است كه مي توان ADR هاي حمايت شده را در آن صادر كرد. اين رايج ترين سطح براي شركت هاي خارجي است كه واجد شرايط ساير سطوح نيستند يا نمي خواهند اوراق بهادارشان در بورس هاي ايالات متحده فهرست شود. ADR هاي سطح I مشمول كمترين الزامات گزارش دهي در كميسيون بورس و اوراق بهادار هستند و فقط در خارج از بورس معامله مي شوند.

شركت ها مانند ساير شركت هاي سهامي عام ملزم به انتشار گزارش هاي فصلي يا سالانه نيستند. با اين حال، ناشران سطح I بايد سهام خود را در يك يا چند بورس در كشور مبدا فهرست كنند. زماني كه شركت آماده فروش از طريق صرافي هاي ايالات متحده باشد، سطح I را مي توان به سطح دوم ارتقا داد.
2. ADR هاي سطح دوم حمايت شده

ADR هاي سطح دوم نيازهاي بيشتري از SEC نسبت به سطح I دارند و اين شركت فرصتي براي حضور تجاري بالاتر در بازارهاي سهام ايالات متحده پيدا مي كند. شركت بايد اظهارنامه ثبت نام را به SEC ارسال كند.

همچنين، شركت بايد Form-20-F را مطابق با استانداردهاي GAAP يا IFRS ارسال كند. فرم 20-F معادل Form-10-K است كه توسط شركت هاي سهامي عام ايالات متحده ارائه شده است. اگر صادركننده اين الزامات را رعايت نكند، ممكن است از فهرست حذف شود يا به سطح I تنزل يابد.
3. ADR هاي سطح III حمايت شده

سطح III بالاترين و معتبرترين سطحي است كه يك شركت خارجي مي تواند اسپانسر آن باشد. يك شركت خارجي در اين سطح مي‌تواند يك عرضه عمومي ADR براي جذب سرمايه از سرمايه‌گذاران آمريكايي از طريق مبادلات ايالات متحده ارائه كند. ADR هاي سطح III همچنين مقررات سختگيرانه تري را از SEC جذب مي كنند.

شركت بايد فرم F-1 (گزارش نامه) و فرم 20-F (گزارش هاي سالانه) را مطابق با استانداردهاي GAAP يا IFRS ارسال كند. هر گونه مطالبي كه بين سهامداران در كشور اصلي ناشر توزيع مي شود بايد به عنوان فرم 6-K به SEC ارسال شود.

نمونه هايي از شركت هاي خارجي كه موفق به ورود به اين سطح ADR شده اند عبارتند از Vodafone، Petrobras و China Information Technology.
فسخ يا لغو

ADR ها به صلاحديد ناشر خارجي يا بانك سپرده گذاري كه آنها را ايجاد كرده اند، لغو مي شوند. اين فسخ منجر به لغو همه ADRهاي صادر شده و حذف از بازارهاي مبادله اي ايالات متحده مي شود كه در آن سهام خارجي معامله مي شد. قبل از فسخ، شركت بايد به صاحبان ADR نامه بنويسد و به آنها اين امكان را بدهد كه ADR خود را با اوراق بهادار خارجي كه توسط رسيدها نشان داده شده است، مبادله كنند.

اگر صاحبان اوراق بهادار خارجي را در اختيار بگيرند، مي توانند به دنبال كارگزاراني باشند كه در آن بازار خارجي خاص معامله مي كنند. اگر مالك تصميم بگيرد پس از فسخ، گواهي‌هاي ADR خود را نگه دارد، بانك سپرده‌گذار به نگهداري اوراق بهادار خارجي و جمع‌آوري سود سهام ادامه مي‌دهد، اما اوراق ADR بيشتري را نمي‌فروشد.